- تقی الدین فاسی
محمد بن احمد بن علی، مکنی به ابوعبداﷲ و ملقب به تقی ّالدین، تاریخ نویس و عالم اصول و حافظ حدیث بود، اصلش از فاس بود ولی در مکه تولد و همانجا وفات یافت و در آنجامدتی سمت قضاء فرقۀ مالکی را به عهده داشت، سخاوی درباره او گفته است: او دریای وسیعی از دانش بود که پس از مرگش جانشینی مانند خود نیافت، از آثارش این کتب مشهور است: شفاءالغرام باخبار البلد الحرام، درباره زندگی اعیان مدینه، المقنع من اخبار الملوک و الخلفاء، العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین در چهار مجلد و به ترتیب حروف هجاء، ذیل کتاب النبلاء ذهبی، ارشاد الناسک الی معرفه المناسک، همچنین او کتاب حیات الحیوان دمیری را اختصار کرده است، زندگیش میان سالهای 765 و 832 هجری قمری بوده است، (از اعلام زرکلی ج 1ص 855)، رجوع به معجم المطبوعات ج 2 ستون 1429 شود